2021-03-10

Wczoraj poczułam KRYZYS…💔
To JUŻ ROK odkąd wybuchła ta zaraza i zamknęła świat 🙈

Nigdy w życiu nie pomyślałam, że scenariusz z filmu katastroficznego może się okazać tak prawdopodobny 💔

I choć do tej pory naprawdę nieźle się trzymałam, nawet przeszłam to choróbsko na własnej skórze i zrobiłam wiele rzeczy, o których marzyłam – to był bardzo owocny czas, to jednak od kilku dni mi się zbierało, zbierało… aż się popłakałam, załamałam, wybuchłam… dałam upust trudnym emocjom 🙌

✔️ Zamknięte restauracje, kawiarnie, kina, teatry, szkoły…
✔️ Maseczki zasłaniające uśmiech przechodniów na ulicy i utrudniające rozmowę 😷
✔️ Dystans między ludźmi – nie tylko fizyczny, ale i emocjonalny 👉 podejrzliwe i wystraszone spojrzenia, gdy przypadkiem kichniesz lub zakaszlesz w miejscu publicznym 🙊
✔️ Ograniczone spotkania z przyjaciółmi, z rodziną, święta w okrojonym gronie, limity w kościołach…
Cierpi nasza spontaniczność, otwartość, swoboda, relacje… dużo by wymieniać 🥺🙈

Nie chcę NARZEKAĆ, ani się nakręcać, ale dobrze jest WYRZUCIĆ z siebie to, co trudnego się uzbierało, nie dusić tego w sobie, pogadać z kimś, ODREAGOWAĆ na tyle, na ile to możliwe w pandemii 😅

Dlatego wczoraj w relacji zapytałam Was, za czym tęsknicie w pandemii. Posypało się wiele odpowiedzi, aż się rozmarzyłam ☺️💛

💛 A co w Tobie się uzbierało❓
💛 Co byś chciała wyrzucić z siebie, przegadać❓
💛 ZA CZYM TĘSKNISZ…❓